"Je bent zeker een beetje klaar met je blog?", vroeg een oud-coach 2 weken geleden aan mij. Het antwoord was heel simpel; er zijn geen spannende ontwikkelingen, danwel onthullende feiten te benoemen tijdens het schrijven van een blog-update. Tegenwoordig zit heel roeiend Nederland alleen nog maar met hun hoofd in hun smartphone, letterlijk en figuurlijk. Twitteren, Facebooken, WhatsAppen zijn dagtaken geworden.
Vorige maand, tijdens een krachttraining, lagen enkele smartphones in de krachtzaal met grote "smart" te wachten, om opgeraapt te worden door hun eigenaar. Tijdens de training worden druk mailtjes gelezen en beantwoord, discussies gevoerd in WhatsApp-groepen, vrolijk ge-retweet. Interactief bezig zijn, het doel niet uit het oog verliezen, "the Road to Rio?". Het brengt een nieuwe generatie ziektes met zich mee; de
Twitter-junk.
Goed. Dus een update. Drie maanden verder.
Op het NK in de skiff gestart. Ging eigenlijk best lekker, ik had er zowaar plezier in. Uit eindelijk een overall 8ste plaats. De Mudas 1ste en 2de, met daarna 5 jonge honden (LSB) die het kunstje beter kunnen dan ik. De weken erna heb ik samen met Joris in de tweezonder geroeid. Begin mei zijn we overgestapt naar de LM4-, aangezien de LM2- geen verdere ondersteuning meer kreeg. Samen met Tim en Bjorn in de LM4-. Na 2 weken trainen, kregen we onze vuurdoop op het
EK in Sevilla. Niet al te best roeien; ongelijk en weinig haal, 9de. Bij thuiskomst hebben we de opstelling drastisch omgegooid, wat meteen na 1 training getest werd op de
ARB. Het gevoel was positief, nog grote stap te maken.
Inmiddels weer 3 weken verder, de vooravond van de
HollandBeker. Afgelopen week hebben we goede trainingen gedraaid en hebben we allemaal het gevoel dat zeer hard kan gaan. Er zal nog wat bijgeschaafd moeten worden richting de WereldBeker Luzern, en tevens zal de basis naar een hoger niveau getild moeten worden.
Er is nog tijd. Nu eerst dit weekend. Gewoon roeien. Knallen!
Arnoud
